Yoksulluğun pençesinde çaresizce bekleyen ve yardım isteyen yurttaşlarımızı gündeme getirmeye devam ediyoruz. Yoksulluğun en alt sınırında yaşamak çok zordur. Cumhuriyet Mahallesi’nde yaşayan ve yoksulluğu ilik ilik hisseden Hanife Üstündağ 87 yaşında ve yine de Allah’a şükür diyor. Aslen Kalkumaç Köyü’nden olan Hanife Teyze daha 6 yaşındayken babasını kaybetmiş, yoksulluk hiç peşini bırakmamış. Evin banyosu bile yok.

Hanife Üstündağ “Sağ olsunlar eş, dost yardım ediyor. 4 oğlan 2 kızım var. Ziyaretime geliyorlar. Kirada oturuyorum. Evim çok eski. 1000 TL kira parası veriyorum. Ancak gücüm buna yetiyor. Odunumu emmi, dayı getiriyorlar. Allah razı olsunlar. Bazen bu dünyadan usandım diyorum. Ne gereği var bu dünyanın. Evin-barkın yok, yerin yok, yurdun yok diyorum bazen. Kendimi bildim bileli yoksulum. 6 yaşındayken babam ölmüş. Baba ekmeği yemedim. Anadan bir şey görmedim. Evlenirsem daha iyi mi olur? dedim. Daha kötü oldum. Geceleri soğuk oluyor. Sobamı yakıyorum, güğümde sıcak suyu ısıtıyorum. Sobam eskimişti bacım rahmetli olunca kızı sobasını bana getirdi. Çamaşır makinem var ama bozuk. Dünya kadar malın olsa ama huzurun yoksa neye yarar. Babasız evlat yetiştirmek çok zormuş. Hiç gün yüzü görmedim. Neler çektim ama kimse bilmez. Gençken çalışıyordum ota ve portakal giderdim. Eşimi gençken kaybettim. Çocuklarımı üvey baba tokadı yemesin diye evlenmedim. Çocuklarını büyütene kadar neler çektim. Gelin bana sorun” dedi. Hanife teyze için iletişim: 0541 675 22 11