Sevdiğim kız evleniyordu.

Yer: Kozan millet bahçesi,

Aylardan Haziran,

Günlerden Cumartesi.

Dilim mutluluk diliyor

Gözlerim kan ağlıyordu.

Geçek deki, Sırelif’deki devrilen kadehlerde,

unuttum sanıyordum.

Gitmesem hala seviyor diyeceklerdi.

Elimde Samanyolu çiçekçilikten aldığım bir buket çiçek,

yaşlı gözlerle git dedim.

Yürüdüm...

 

Gözlerim bir şey görmüyordu.

Geçmişi anımsıyordum bir bir.

Karanfilli, nergisli evinizi, penceresini ve bakışlarını.

Yine gülüyordu gözlerin

Sırası gelince

Sahte bir tebessümle

Mutluklar dedim

Yürüdüm...

 

Çaybaşı suları gibiydi yüreğim.

İçimde Ferdi’den türküler söyleyen.

Dokunsalar ağlayacaktım

Durdum,

hüzünlü gözlerle

geriye baktım.

“Kahpe dünya” dedim

Yürüdüm..

 

(Kara kaplı defterden)

 

Günün sözü: “Sevdiğin kadar sevilirsin diyen şaire sesleniyorum. Çok hayal kuruyorsun be usta..)