Torosların eteğinde, günlük yüzlerce insanın ziyaret ettiği doğa harikası bir yer. Yüksek dağların arasında, ırmak kenarında, beyaz köpükleriyle gürül gürül akan kaynak sularının oluşturduğu şelale insana huzur veriyor. Çocuklar oynuyor, insanlar suya giriyor, mangallar yanıyor - dumanlar tütüyor. Adana merkezden, Osmaniye'den, Mersin'den ve daha birçok farklı ilden gelen vatandaşlarımız var. Ancak...

Derme çatma yapılaşmalar başlamış.

Etraf çöpten geçilmiyor.

Güvenlik önlemleri eksik; uçurum başlarında herhangi bir engel yok. Birileri düştü, canından oldu falan derlerse şaşırmam.(Allah korusun)

Ve önemli madde:

Yetkililerin dikkatine! Günlük yüzlerce insanın ziyaret ettiği bir yerin yolunda tozdan-dumandan göz gözü görmüyor. Lüks araçlarıyla gelen ziyaretçiler klimasını açıp camını kapatıyor fakat klimasız eski model araçlarla gelen gariban hemşerilerim toza dumana boğuluyor.

(Gariban insanlar hayatın her aşamasında maalesef ezilen konumunda...) Köprü Barajı'yla Şelale arasında ortalama 20 kilometrelik bir toprak yol var. Bu yolun acilen asfaltlanması ve dar kısımların genişlemesi gerekiyor. Vatandaşlar perişan olduklarını ve yetkililerin bu yola neden çözüm üretmediklerini soruyorlar. Özellikle Büyükşehir Belediyesine önemli görev düşüyor. Ben bu yazıyı sosyal medyada paylaştığımda bu konuda “Zeydan başkandan ümitliyiz” yorumları aldım bu da biline… Velhasıl; dağımız – taşımız, akarsuyumuz – şelalemiz bize verilen hediyelerdir. Sahip çıkmalı, layıkıyla korumalıyız.